Ölünceye dek ölümsüzüz aslında lakin yaşarken de, gün gün ölüyoruz biz insanlar. Şayet insan olmanın gerekçelerinden biri de budur bana kalırsa. Biz insanlar ; her düşünceyi, her kelimeyi, her taneciği zerre zerre inceleyip özümsemek için uğraşırken hayat akıp gider, akan bu hayatı sayacak bir sayaç bile yoktur nitekim. İnsanlar zamana pranga vurup ,onun her adımını takip edebileceklerini düşünürler ama bu çok beyhude bir çabadır. Zaman bizim algılarımızın çok dışında , muhteşem bir mekanizmadır çünkü ve biz insanlar ona hayran olur, hem de onu çözmeye çalışırız. Yine de dediğim gibi bu çaba muazzam derecede de müthiş bir ahmaklıktır.Ve bizler bunun şaşırtıcı derecede zekice görünmesini sağlarız. Bir hataya tamamen sadık insanlar için bu tamamen şaşırtıcı değildir. Biz insanlar alıştığımız kötülüğe iyilikle karşılık veren insanlara da her zaman cehennemi yaşatırız. Cahiliyetimize bir gram mantık katmaktan çok uzağızdır. Şayet biz insanlar çok yanılırız. Ah biz insanlar... Biz insanlar... Cahit Özpınar