Fotoğraf sanatçısı Alp Arslan Dur’un objektifinden yansıyan kareler, bu küçük Anadolu köyünün zamana nasıl meydan okuduğunu bir kez daha gözler önüne seriyor. 800 metre rakımıyla Ege’nin iç kesimlerinde yer alan Buğdaylı, tarihi kayrak taşlı köprüsü, kullanılmasa da hala ayakta duran su değirmeni ve köyün sokaklarına sinmiş taş mimarisiyle adeta bir açık hava müzesi niteliğinde. Osmanlı arşivlerinde ilk kez 1675 yılında kayıt altına alınan köy, Cumhuriyet döneminde Uşak Merkez’e bağlandı. 2024 TÜİK verilerine göre nüfusu sadece 59 olan Buğdaylı, geçmişin izlerini bugünle birleştiren nadir yerleşimlerden biri.
2018 yılında başlayan lavanta tarımı çalışmaları, köyün kaderini değiştirmeye başladı. Bugün Buğdaylı sınırları içinde tam 600 dekarlık alanda lavanta ekimi yapılıyor. Toplam 13 ayrı bahçede morun en güzel tonlarına bürünen tarlalar, yalnızca üreticiler için değil, fotoğrafçılar ve doğaseverler için de cazibe merkezi haline geldi. Köy halkı, gelen ziyaretçilere lavantalı ürünler sunarken aynı zamanda geleneksel tarımı da sürdürüyor. Hem kadın girişimcilerin hem genç çiftçilerin öncülük ettiği üretim faaliyetleri, Buğdaylı’yı Uşak’ta lavanta üretiminin merkezi konumuna taşıyor.
Doğayla Barışık Bir Direnişin Hikâyesi
Lavanta üretimi sayesinde bölgeye ekonomik hareketlilik kazandıran Buğdaylı, göç veren değil, artık üretimle ayakta kalan bir köy olma yolunda ilerliyor. Üreticiler, “Eskiden bu topraklar boş kalırdı. Lavanta bize yalnızca gelir değil, umut da verdi. Her hasat mevsimi, yeniden doğmuş gibi hissediyoruz,” sözleriyle dönüşümü özetliyor.
Uşak’ın Saklı Güzelliklerinden Biri
Küçülen nüfusuna rağmen ayakta kalmayı başaran Buğdaylı Köyü, kentten çok uzaklaşmadan doğayla ve tarihle baş başa kalmak isteyenler için saklı bir rota sunuyor. Gerek tarihi yapıları, gerek lavanta bahçeleriyle ziyaretçilerine zamanın yavaş aktığı bir dünyanın kapılarını aralıyor. Buğdaylı, yalnızca bir köy değil; Uşak’ın hafızası, Anadolu’nun özeti ve üretimin sessiz ama güçlü sesi olmaya devam ediyor.
